23-11-2018 - Zodiac cruising en landing op ijsschots ipv op Neko Island.

23 november 2018 - Antarctic Peninsula, Antarctica

Vrijdag, 23 november 2018

Zodiac cruises en landing op Neko Island.wordt landing op ijsschots

Geen idee wat voor weer het ‘s morgens vroeg was, werd gewekt om 08.30 uur door de Goodmorning luidspeaker en er kwam gelijk de mededeling achteraan dat de landingenvandaag geanuuleerd werden vanwege het slechte weer. Cruisen met zodiac boten werd opgeschoven tot misschien ‘s middags, nadere mededelingen zouden nog komen.

De ochtend vliegt toch om, men kent elkaar inmiddels een beetje en als je van voor naar achteren van het schip loopt sta je om de paar meter stil om een praatje met iemand te maken. Het is heerlijk warm overall binnen op het schip, je kunt overal gezellig zitten en koffie en thee is de hele dag door gratis te tappen op verschillende plekken.

De zodiac cruising zou ‘s middags wel doorgaan, dat hoorden we al vrij snel en er werd bij verteld dat er misschien vandaag nog een verrassing zou zijn, ter compensatie dat we in Neko Harbour niet aan land konden gaan. Wat die verrassing was werd pas verteld toen de oproep voor de eerste zodiac boten werd gedaan. We zouden eerst een soort can cruise maken met die zodiac boten, dat hadden we al eerder gedaan en is prachtig. Je komt veel dichter bij randen van het vasteland of van eilanden en je kunt heel dichtbij ijsbergen komen. Op die manier kun je ook veel scherpere foto’s maken dan van zo’n grote afstand vanaf het grote cruiseschip. Maar was nu de verrassing?? bleek dat we zouden mogen uitstappen op een kleine los drijvende ijsschots….. alsof we ijsberen waren…..

Ik vermoedde dat het zo’n grote ijsschots zou zijn dat je het ook geloofd als men zegt dat het vasteland is, maar niks bleek minder waar. Het was inderdaad een kleine losdrijvende platte ijsschots waarvan je alle kanten kon zien, er stonden een tiental bemannningsleden op en de rand van de ijsschots was rondom afgezet met rode vlaggetjes, zo van tot hier in het midden blijven en niet voorbij de vlaggetjes….. Er voeren vier lege zodiacboten rondom het eiland, beetje eng idee, zo van als er iemand in het water valt moeten we er snel een bootje bij kunnen hebben? Er mochten zo te zien slechts van twee zodiacboten tegelijk de gasten op de schots. Aanvaren was weer haakd erop en de Zodiac schoof dan als het ware een stukje de ijsschots op, dan over de boeg uitstappen en dan werd de zodiac met haken weggeduwd. Daar sta je dan, wetend dat het een ijsschots is van hooguit 30 meter breed en iets meer in de lengte. Er werden ontzettend veel foto’s/selfies gemaakt. Er was niemand die zich aan de rand waagde. Er was erg veel bemanning voor het kleine aantal mensen dat tegelijk op de ijsschots mocht, dus denk dat het wel veilig was. Dit was weer iets nieuws, niet varend op een groot cruiseschip, niet varend in die kleine 20-persoons zodiac bootjes, niet op een eiland of het vaste land, nee ik stond heel duidelijk op een losdrijvende ijsschots! Die schots was aan het smelten, niet dat je dat merkte, maar natuurlijk gebeurde dat wel, zij het ontzettend langzaam en voor ons niet gevaarlijk, maar het idee….. We mochten ongeveer 5-10 minuten op de schots blijven en daarna plaats maken voor nieuwe gasten. Van de schots af in de zodiac ging ook gemakkelijk, er was inmiddels een soort van inham gesmolten door de vele zodiacs die allemaal op dezelfde plek met hun neus tegen de ijsschots aan parkeerden, dus in- en uitstappen ging vrij soepel en gemakkelijk. Maar dat zag je pas als je eenmaal op de schots stond. Bij het uitstappen zag het er erg eng uit hoor!

De totale route naar ijsschots en terug naar het grote schip duurde langer dan gepland, simpelweg omdat het cruiseschip stil lag en de ijsschots in die paar uur een paar mijl verder afgedreven was. Met name de zodiacs die als laatste gingen hadden meer tijd nodig. Weer was op terugweg ook omgeslagen, meer wind en hogere golven, dus af en toe klotste er een golf koud zeewater over de rand. Jas en broek bij de meesten kleddernat, bij de meesten geen probleem maar sommigen hadden een gewone lange broek aan, niet waterdicht en die kregen nu natuurlijk erg koude benen. Sja, eigen schuld, het lijkt me duidelijk dat je op zo’n toch minimaal een waterdichte broek en jack aantrekt.

Voor een dag waarvan alles was geannuleerd, niet alleen de geplande landingen en geplande zodiac cruises maar ook de (extra tegen betaling te boeken) excursies zoals kayakvaren en sneeuwschoenwandelingen, werd het toch een heel speciale memorabele dag. Ik heb op een kleine losdrijvende ijsschots gestaan midden in de Southern Ocean, in Antarctica. Dat is toch wel speciaal.

1 Reactie

  1. Jo:
    30 november 2018
    Wel super georganiseerd , en dan voor de eerste keer op een drijvende ijsschots , drijven maar , gelukkig wel onder de hoede van mensen , die alles goed in de gaten houden , weer een superbucket erbij