02-12-2018 - Santiago de Chile, derde volle dag

Zondag, 2 december 2018

Santiago de Chile, derde volle dag

Vanmorgen eindelijk rust op straat en dus ook in mijn slaapkamer. Toch weer om half negen aan ontbijt, de hoteleigenaar doet echt zijn uiterste best om het mij naar de zin te maken. Heeft elke dag iets aparts, iets van hier, wat hij me perse wil laten eten. Jam van Chileense vruchten gemaakt, cake-achtige broodjes, uitgeperste vruchten (dat vruchtensap vond ik vreselijk vies, gelukkig maar 1x dat rare sap gekregen).

Bij de fietsverhuur valt het tegen. Ze adverteren wel met gewone fietsen met een mandje en bagegedrager maar hebben vandaag alleen mountainbikes, zonder mandje, zonder begagedrager en met open kettingkast. Daar heb ik geen zin in, moet ik de hele dag de rugzak op mijn rug (het wordt hier ver over de 30graden C.) en uitkijken voor broekspijp in de kettingkast. Bovendien is de prijs hoger dan wat ik gezien had in de advertentie voor stadsfietsen en vragen ze mijn paspoort of creditkaart als borg. Dus deze vakantie geen fietsdag. Er zijn overigens hier net als in B.A. erg weinig fietsers op straat en er zijn ook niet echt fietspaden.

Dat wordt weer lopen. Ik loop per dag gemiddeld 12-14 km ondanks dat ik ook af en toe de metro gebruik. Metro in Chili is moderner dan die in B.A. Hier is duidelijk steeds aan onderhoud en modernisering gedaan. Elk metrostation heeft genoeg liften zodat elk perron met een lift te bereiken is. Je ziet hier dan ook veel wandelwagens, dat is overigens wel weer lastig als de trein tijdens spitstijden bomvol is. Maar voor mamma’s met wandelwagens wordt altijd plaats gemaakt. Ook al denk je dat het niet gaat passen, ze schuiven net zo lang in elkaar totdat het wel past. Wat me ook opvalt is dat bijna alle mannen, jong en oud, opstaan om vrouwen te laten zitten. Niet alleen voor oude vrouwtjes, gewoon voor alles wat uitziet als volwassen vrouw. In deze Chileense metro wordt net als overal ter wereld door zwerversachtigen van alles bedacht om aan geld te komen. Veel verkoop van gekoelde frisdrank of ijsjes (die lopen dan met een grote koelbox om hun nek) en ook veel gezang van blinden. Er hangen overal borden dat je hier niets mag verkopen of geld geven aan zwervers voor hun kunsten, maar de tekst is met graffiti dusdanig gewijzigd dat het net lijkt dat het nu wel mag. En wat de blinde zangers betreft, sja die kunnen dat verbodsbord dus helemaal niet lezen… En wat graffiti betreft…… je moet ontzettend je best doen om een plekje te vinden waar geen graffiti op gespoten is. En dan heb ik het niet over mooie kunstwerkjes, nee alles is viezigheid en rommelig en de ondergrond is dat natuurlijk ook, alles is hier oud en vies en niet onderhouden, behalve de metro van binnen en de wijken met de wolkenkrabbers.

Ik bezoek het grote kerkhof van Santiago. Ontzettend groot oppervlak, natuurlijk nergens plattegrond ofzo te verkrijgen, wel is er een soort maquette aan de ingang waarvan ik dan maar een foto maak, heb ik toch wat houvast. Heel systematisch opgezet kerkhof, vierkante blokken met een nummering en aantal grote wegen waar je ook als bezoeker met een auto kunt komen. Veel dood en dor bloemen- en plantenrestanten en veel vaal verkleurd smerig plastic versierselmateriaal. Zie eigenlijk nergens een graf wat mooi onderhouden is. Het is niet druk, had toeristen verwacht maar die zijn er niet (misschien te vroeg op de dag), wel Chilenen die veelal in groepjes lopen en dat ziet uit als familie, ouders met kinderen en opa/oma. Er liggen hier veel Chileense ex-presidenten, ik zoek ze niet bewust op, maar soms loop ik langs een grotere tombe en dat blijkt dan van een ex-president te zijn. Heb ook het graf van Allende gezien, ligt hier met een hele grote familie, zijn -monument- is erg groot maar absoluut sober. Al met al heb ik hier op het kerkhof wel een lange tijd doorgebracht maar het is hier dan ook giga groot en je verdwaalt gemakkelijk omdat de nummering van de percelen (achteraf ontdekt) totaal onlogisch is. Bij de ingang was het nog wel opeenvolgend maar ergens is dat opgehouden en dan vind je echt de weg niet meer terug. Niet veel bezoekers dus ook niemand om aan te vragen. Wel veel honden hier, je verwacht katten op een kerkhof, maar in Chili hebben ze dus honden. Niet alleen op het kerkhof ook in de stad zelf. Ze liggen, lopen, zitten echt overal. Niemand die ze wegjaagt of lelijk tegen ze doet en de honden zijn ook totaal niet schuw. Wel schurftig en smerig. Zwervers zie je hier in Chili ook veel. Liggen vooral op banken in parken en op banken in winkelstraten van oudere gedeelte en bij de zwervers horen ook altijd een paar honden, maar vaker zie je honden zonder zwerverbaasjes.

Als ik eindelijk de uitgang van het kerkhof heb gevonden ga ik naar de markthallen. Zo’n prachtig gebouw met veel gietijzer en binnenin voornamelijk viskramen aan de buitenrand en in het midden restaurantjes met alleen vis op de kaart. Buiten de markthallen zijn ook erg veel kraampjes met voornamelijk groente en fruit. Ik vind het altijd leuk om in vreemde steden naar zo’n oude markthal te gaan en het voedsel aanbod voor de lokale bevolking te zien. Je ziet de meest rare vruchten en groentes en je verbaast je erover hoe laag de hygiene eisen zijn bij de verkoop van vis en vlees.

Ik loop van de markthallen terug via Plaza de Armes en ga daar op het plein even in de schaduw uitrusten en het vertier op het plein bekijken. Weer veel muzikanten en bandjes, veel zingen en ook veel dansen. Folklore dansen hier is blijkbaar iets met witte zakdoeken, want dat zie ik bijna overal waar gedanst wordt. Mensen staan spontaan van de banken op om mee te dansen en het ziet erg gezellig uit.

Ik wordt steeds handiger en brutaler om mijn iPhone accu opgeladen te houden. Niet eens zozeer vanwege mijn navigatiesysteem maar meer voor de mogelijkheid om foto’s te kunnen blijven maken. Behalve een extra accu neem ik ook altijd het oplaadsnoer mee en als ik ergens wat drink of eet probeer ik altijd bij een stopcontact te gaan zitten. Dat lukt niet altijd en als zowel iPhone als extra accu bijna leeg zijn ga ik gewoon een iets grotere winkel in en zoek een stopcontact ergens langs de zijkanten. Er zijn altijd wel een paar stopcontacten in de winkels, ze moeten immers hun stofzuigers enz. kunnen opladen. Ik plug dan gewoon in en ga dan 5 minuten wat nonchalant om me heen staan te kijken. Omdat de stopcontacten in de muren zitten en ik ervoor ga staan valt het niet echt op. Afhankelijk van de soort winkel laad ik langer of korter op.

Op terugweg naar hotel kom ik weer in een schreeuwende mensenmassa terecht, veel politie te paard, veel geschreeuw en veel vlaggen. Niet echt agressief, meer vrolijk uitgelaten. Meest mannen en jongens, veel dezelfde T-shirts. Ik vermoed van een voetbalclub die gewonnen heeft? Voorzichtigheidshalve wring ik me toch zo snel mogelijk naar een zijkant van de massa en bij de eerste de beste zijstraat duik ik weg. Dan maar weer via een omweggetje naar huis. Ik begin al redelijk thuis te geraken in de straatjes rondom mijn hotel.

Ik heb inmiddels begrepen dat de hoofdstraat ook een beetje een scheidingsstraat is van oude buurt en nieuwe gebouwenwijk. Aan mijn kant van de straat zijn veel piepkleine winkeltjes, veel galerijen met winkeltjes (en woon-appartementen erboven) en die galerijen worden ‘s avonds met hekwerk gesloten. Alle niet galerij-winkels hebben ijzeren rolhekken voor hun etalage en ingang en bij protestmarsen in de straat gaan die hekken voor de etalages naar beneden en is er alleen een ingang bij de deuropening. Als het dan echt escaleert hoeven ze alleen nog het rolhek van de ingangsdeur te laten zakken en zijn ze beschermd. Ook restaurantjes hebben bij acties de rolhekken voor de ramen omlaag en alleen de ingang open. Aan de andere kant van de hoofdstraat zijn wat grotere gebouwen en als je daar de zijstraten ingaat zijn er zelfs moderne wolkenkrabbers. Deze zijstraten zijn allemaal afsluitbaar met grote ijzeren hekwerken. Dus gewoon hele zijstraat afsluiten en dan zijn alle gebouwen erachter veilig. Zelf zit ik ook wel op een veilige plek, mijn galerij gaat ‘s avonds al om uur of 6 dicht en op slot met een portier en uiteraard is het hotel zelf ook op slot bij de voordeur.

Morgen is het maandag en ik vertrek maandagavond pas met het vliegtuig naar Houston en dan door naar Schiphol. Morgenochtend eerst koffers herschikken op juiste gewicht, koffers mogen hier in hotel blijven staan tot ik echt weg ga, dus kan morgen nog wat flierefluiten in de stad.