20-11-2018 - Half Moon Island, bijna landing

Dinsdag, 20 november 2018.

Landing op Half Moon Islands.

Wederom pas wakker geworden van de Goodmorning stem. Vandaag was dat om 08.00 uur. Gauw de kamer uit en even buiten kijken. Ik heb een kamer op het 6e dek en dat is ook het dek waar je naar buiten kunt en een rondje om het schip kunt lopen. Dat heb ik gisteren niet gedaan, behalve dat ik er geen tijd voor had wilde ik eigenlijk ook niet de Oceaan zien met zijn hoge golven. Leek me beter van niet nu ik nog steeds niet misselijk was. Maar vandaag is het een stuk rustiger met de bewegingen van het schip en waag ik me buiten. Niks te zien, alleen zeewater zover als je kijken kunt. Bewolkt, redelijk donkere wolken, maar droog en eigenlijk helemaal niet koud.

Na het ontbijt ga ik naar het Panoramadek en daar hoor ik iemand enthousiast iets roepen, blijkt de eerste ijsberg gespied te zijn door een verrekijker. Duurt dan natuurlijk nog even voordat je die echt goed kunt zien, dus tegen de tijd dat we erlangs vaarden waren er al veel (ik ook) die buiten stonden met verrekijker en fototoestel in aanslag. Jammer van die donkere lucht, als het blauwe lucht zou zijn, dan zou het nog mooier zijn geweest, maar dit was ook indrukwekkend. Mijn eerste ijsberg ! Ik tik dit verslag een paar dagen later en inmiddels heb ik ontzettend veel ijsbergen gezien, maar deze allereerste was toch wel erg bijzonder omdat het de eerste was.

We worden door de microfoons gewaarschuwd om ons klaar te maken voor de eerste landing. Dus skibroek aan, laarzen aan, paar laagjes kleding en Cruisejack eroverheen, muts op, handschoenen aan en (ook heel belangrijk) zonnebril op. Zelfs met deze donkere lucht moet je een zonnebril dragen. De UV straling is hier erg hoog, men raadt aan om ALTIJD een zonnebril te dragen en liefst ook nog onbedekte lichaamsdelen (gezicht, handen) goed in te smeren met zonnebrandcreme. Je moet je melden op 4e verdieping, je mag naar de 3e om in de zodiacs te stappen als de groep voor je is weggevaren. Groep 1 is weg en we mogen naar beneden. We hadden gisteren bij de uitleg over de activiteiten van vandaag ook al instructies gekregen hoe we moesten in- en uitstappen. Ondanks dat ging het langzaam. Veel mensen wilden het op hun eigen manier doen en dat werkt natuurlijk niet. Veiligheid gaat hier echt voor alles en je mag alleen in de boot stappen als je de hulp van een bemanningslid aanneemt. Goed, uiteindelijk was mijn boot volgeladen en op weg. Je zit op de rand van de boot en je zit eigenlijk best stevig. Totaal geen angst om bijvoorbeeld achterover in zee te vallen. Daarvoor was de rand veel te breed. Er kwamen ondertussen berichten binnen op de radio van de bootbestuurder en ik ving iets op over veel wind in aantocht. Toen we bij de rand van het eiland kwamen, dus bijna aan het strand waar ze zouden kunnen uitstappen kreeg de bestuurder te horen dat hij moest wachten op nadere instructies. Ondertussen zagen we dat het uitstappen van de boot die voor ons was best moeilijk ging. Boot lag haaks op de strandrand en je moest over de kop van de boot via een trappetje eruit, dan twee passen en je stond op het droge strand. Maar inmiddels was er een stevige branding ontstaan en lag de boot afwisselend in veel water of bijna op droge. Er hingen aan weerskanten 3-4 personeelsleden aan de boot om hem beetje stil te houden zodat de gasten konden uitstappen. Dit hield in dat de medewerkers die het dichtst bij het strand aan de zijkant van de boot stonden hooguit tot hun knieën in het water stonden, maar het personeel dat het verst van het strand af de boot moest vasthouden, die stond tot aan zijn borst in het water. Gasten hadden echt moeite om uit te stappen, ik begon het zelfs van alleen van afstand zien al een beetje eng te vinden. Maar je kon er hooguit in het ondiepe water vallen en nat worden. Geen leuk idee natuurlijk, maar niet levensgevaarlijk. Er moesten nog drie gasten uit en daar werd even mee gesproken en die gingen daarna weer op de rand zitten en de boot voer weg. We dachten dat het de keuze van de gasten was om niet die moeilijke uitstap te doen, maar achteraf bleek dat de landing werd geannuleerd en dat niemand meer aan land mocht. Onze zodiac kreeg ook het radiobericht dat alle landingen werden afgelast wegens plots opgestoken hardere wind, waardoor er teveel branding op het strand was. We moesten terugkeren naar het Cruiseschip. Omdat we van dichtbij gezien hadden hoe hoog de branding op en af kwam hadden we hier alle begrip voor. Bovendien zou het personeel nooit 12 groepen zo aan land kunnen laten gaan, elke groep had minimaal 4 zodiacboten nodig, dus tel maar uit. Dat zou te veel inspanning zijn om zo vaak zo lang in het water aan de boten te gaan hangen.

Wij waren overigens de laatste zodiac die nog is uitgevaren, na ons kwam er niemand meer. De gasten die al aan land waren zijn teruggehaald en er is verder nergens iets verkeerd gegaan. ‘s Avonds was er een uitleg waarom men de landingen geannuleerd had, veiligheid voor alles. Er werden fotobeelden bij getoond van hoe hoog de branding plotseling was en dat was precies wat wij zelf ook gezien hadden. Dat was dus mijn eerste landing, een heel avontuur en toch geen voet op iets Antarctisch gezet te hebben. Het zou mijn eerste ontmoeting met pinguins zijn, ook dat is dus uitgesteld. Overigens heb ik ze wel in het water gezien. Ze gedragen zich daar net als dolfijnen, ze komen boven water om adem te halen en gaan dan met een sierlijk gebogen rug weer onder. Heel leuk om te zien.

Voor morgen is het plan om op Deception Islands een landing te maken. Maar wederom weersafhankelijk. Weerbericht ziet er weer goed uit en men verwacht geen moeilijkheden, maar dat dachten ze voor vandaag ook. Wat ons vaker verteld is, bleek vandaag heel duidelijk: het weer in Antarctica kan in een paar minuten volledig omslaan en dan is snel en veilig handelen geboden.

Morgen nieuwe poging. Dan gaat groep 2 als voorlaatste op weg, dus pas in begin van de middag.