19-11-2018 - Oversteek Drake Passage

Maandag, 19 november 2018

Oversteek van de Drake Passage

Als een blok geslapen, heerlijk bed, alleen veel te warm op de kamer. Werd om 09.00 uur wakker van een stem ergens uit een microfoon, die alle ladies en gentlemen van het cruiseschip Goodmorning toewenste. Vandaag oversteek van de beruchte Drake Passage, voorzichtigheidshalve vandaag nog maar even die zeeziekpillen blijven slikken. Ben inmiddels goed in waggelen en bots al minder vaak tegen anderen op. Of misschien zijn die anderen er ook beter in geworden om mij te ontwijken. Kwam zonder vallen of misselijkheid in de ontbijtzaal. Daar me weer verbaasd over de verscheidenheid van het aangeboden voedsel. Weer veel vis maar ook worstjes en boontjes in tomatensaus, croissantjes enz. en eigenlijk van alle nationaliteiten wel wat.

Vandaag behalve de Drake Passage zien te overleven ook mijn wind- en waterdichte jack ophalen. Die mag je na afloop van de cruise ook behouden, dus dat is wel een leuk kado. Er zijn twee soorten, eentje met veel opdruk over Antarctica en de andere jacks zijn meer neutraal. Ik denk dat ik beter een neutrale kan kiezen maar die opdruk ziet er wel indrukwekkend uit, dus ik vraag toch naar zo’n stoere met opdruk. Helaas, daarvan zijn er maar een paar en er is niks meer in mijn maat. Dat maakt dat ik niks te kiezen heb en gewoon blij ben met de meer neutrale jas. Knalrood met een gele capuchon, is bedoeld om over een dunnere jas heen te doen. Inmiddels weet ik uit ervaring dat die combinatie van een dunne jas of een dikker vest met dat “lichte” Cruisejack eroverheen genoeg warm is en inderdaad wind- en waterdicht. En er zitten heerlijk veel diepe zakken in dat jack.

Laarzen krijg je in bruikleen en moet je na afloop weer inleveren. Je bent verplicht deze laarzen te dragen als je het schip verlaat om ergens op Antarctica aan land te gaan. Het jack is niet verplicht om te dragen maar men vraagt ons beleefd om dat wel te doen, zodat we gemakkelijk te herkennen zijn als zijnde gasten. De bemanning draagt allemaal verschillende kleding en ook verschillende kleuren, dat schijnt ook een herkenningstoestand te zijn, dus ik snap dat het gemakkelijk is dat iedereen met rood jack met gele capuchon, dat is een gast. We komen nergens waar op hetzelfde moment andere cruiseschepen ook gasten aan land laten gaan, dus het blijft zogezegd onder-ons.

Eerst naar een paskamer voor de laarzen. Daar hebben ze van elke maat een aantal paren om te passen, er staan stoelen en er is iemand die je laarzen weer voor je uittrekt als je daar zelf moeite mee hebt. En als je een goede maat hebt gevonden krijg je een kaartje met die maat erop en kun je je leenlaarzen ergens anders in het schip afhalen. Als je een landing hebt gemaakt ben je bij terugkomst in het cruiseschip verplicht om door een soort van mini autowasstraat te gaan, maar dan voor je laarzen bedoeld. Elke voet heeft aan weerskanten ronddraaiende borstels en die spuiten je laarzen (en je lange broek) schoon. Daarna moet je door een bak met desinfecterende vloeistof en dan pas mag je doorlopen naar je kamer. Elke kamer heeft een soort afdruipbak waar je dan je laarzen kunt laten uitlekken tot een volgend gebruik. Je skibroek moet je over de laarzen heen dragen, dus die wordt tot ongeveer kniehoogte ook schoongeborsteld in die wasstraat. Skibroek over je laarzen heen is omdat je bij uitstappen van de Zodiacboten vaak in het water terecht komt en als er dan wat golven zijn kan hooguit je skibroek nat worden. Zou je de broek in je laarzen dragen, dan komt het water ook in de laarzen en krijg je dus natte sokken/voeten. Skibroek nat is niet erg, dat water parelt er gelijk weer vanaf.

Om zoveel mogelijk te vermijden dat er verkeerde stoffen op Antarctica terechtkomen mag je geen voedsel mee aan land nemen. Mensen die om medische redenen iets moeten eten in die periode dat we aan land zijn, die kunnen zich melden bij de bemanning, dan wordt daar iets voor geregeld. Plastik zakken mogen al helemaal niet mee, die worden gelijk in beslag genomen als je die toch meeneemt naar de zodiacboten. Rugzak mag wel, maar geen losse tassen. Die rugtassen kunnen vandaag gestofzuigd worden, zodat daar vanaf ook geen vekeerde stoffen op het Antarctica land zullen komen. Ook je skibroek, muts, handschoenen, sjaal, cameratassen, eigenlijk alles wat eventueel meegenomen of gedragen wordt als je aan land gaat, dat dient vandaag te worden gestofzuigd. Overal op het schip is daar gelegenheid voor en het maakt dat je iets te doen hebt…..

Elke dag is er ‘s avonds een soort van lezing van wat er de volgende dag op de agenda staat. Daarnaast worden er overdag lezingen over flora en fauna, geologie, historie enz. van Antarctica gegeven. We horen vandaag dat we morgen waarschijnlijk al een landing gaan meemaken. Het weer bericht is dermate gunstig dat er geland gaat worden op Half Moon Island. Normaliter gebeurt dat pas op de terugweg, maar als het weer meezit kan het ook op de heenweg. Dat is dus al een leuke verrassing. Alle gasten zijn ingedeeld in groepen, 12 in totaal, en die rouleren over de hele cruiseperiode om als eerste of tweede enz. met de zodiacboten weg te kunnen. Zo zal iedereen ooit een keertje ‘s morgens vroeg weg kunnen, maar ook later op de dag, of als laatste van die dag.

Ik zit in groep 2, dus morgen ben ik al vroeg aan de beurt om mijn eerste landing mee te maken. Spannend.

Uiteraard ook vandaag, ondanks de vele zieke mensen (veel zeeziek hoorde ik achteraf van iemand van de bemanning) is er uiteraard gewoon lunch en ‘s avonds diner. Lunch is weer in buffetvorm, maar diner is vandaag wat chiquer en je moet aan je vaste dinertafel gaan zitten. Was natuurlijk reuze nieuwsgierig wat voor mensen er aan mijn tafel zouden zitten. Had me voorgenomen om een andere tafel te vragen als zou blijken dat het allemaal Nederlanders zijn. Maar viel gelukkig mee. Australische vrouw op hogere leeftijd, erg plezierig mens, zo van doe maar normaal, we zijn allemaal gelijk. Een andere dame, ook op leeftijd, uit Engeland. Een jong meisje uit Brussel, sprak vloeiend Frans maar ook vloeiend (Belgisch) Nederlands. Een Nederlandse man uit Eindhoven, een man uit Londen en een vrouw waarvan ik niet weet waar vandaan. Die laatste vrouw heb ik overigs niet eenmaal iets horen zeggen. De anderen waren echt allemaal zeer prettig om mee aan een tafel te zitten. Er wordt alleen Engels gesproken, zelfs als de Nederlander met mij en de Belgische jongedame aan de babbel zijn. Gaat eigenlijk vanzelf. Eten was zalig en heel uitgebreid, twee voorgerechten, daarna keuze uit vis of vlees hoofdgerecht en vervolgens twee toetjes. Maar dineren met uitgeserveerd menu is alleen op dagen dat we geen landingen hebben, dus het zal niet zo vaak voorkomen.

Al met al een informatieve dag gehad en de tijd is omgevlogen, ondanks dat je eigenlijk nergens bent geweest. Had dan ook alweer geen moeite met in slaap te komen. Ook niks gemerkt van de woest kolkende golven die er die nacht geweest moeten zijn. Geen idee of die pillen me geholpen hebben, maar ben vast van plan ze op de terugweg bij de Drake Passage terug weer in te nemen. Baat het niet, het heeft me in ieder geval ook niet geschaad. Voel me kiplekker, of moet ik nu zeggen pinguinlekker?