woe 14-11-2018 Buenos Aires aankomstdag

Ik wilde op het vliegveld van B.A. geld wisselen en een busticket kopen. Geld en Toerisme is een moeilijk iets in B.A. Men accepteert op veel plaatsen geen creditcards, bij pinautomaten kun je meestal slechts 1000 pesos krijgen (iets minder dan €25,-) en iedere transactie kost natuurlijk extra geld. Overigens kun je niet zomaar twee keer achter elkaar 1000 pesos bij dezelfde automaat pinnen, bij de tweede keer geeft deze aan dat je saldo niet toereiken is, ook al is dat wel zo. Men raadt aan om US dollars of Euro’s mee te nemen en die in B.A. te wisselen voor pesos, dus dat wilde ik ook doen. Had vooraf gezien dat er op het vliegveld een bank is waar je (veilig en niet te duur) kunt wisselen. Dus op zoek naar bus-ticket-kiosk en bank. Kwam als eerste bij de bus-kiosk en heb daar voor 10 dollar een transfer naar het centrum gekocht. Had wel gezien dat er dichtbij een hele lange rij wachtenden aan het groeien was, maar dacht daar verder niet over na. Met busticket op zak wilde ik naar de bank, maar natuurlijk, stom van mij dat ik daar niet eerder aan gedacht had, dat wilde natuurlijk iedereen ! De lange rij wachtende stond daar dus bij de bank. Dacht ik dat het wachten voorbij was, kan ik hier nog even minstens een uurtje in de rij staan ! Ik had geen keuze, moest pesos hebben om de metro van einde busrit naar hotel te kunnen betalen, dus dan maar weer wachten. Na ongeveer een uur was ik zo ver opgeschoven dat ik binnen in de bank was aangekomen. Daar zag ik dat er ook een pinautomaat was waar slechts 4 mensen in de rij stonden. Omdat mijn bus over ongeveer een kwartiertje zou vertrekken besloot ik het risico van te laat komen niet te nemen en dan maar slechts 1000 pesos te pinnen en daardoor wel op tijd bij de bus te kunnen zijn.

De bus bleek een luxe touringcar, slechts half gevuld en onderin het bagageruim waar je een bonnetje kreeg voor elke koffer die je afgaf. Na een ritje van 40 minuten aankomst in centrum B.A. So far so good :)

Ik had vooraf al uitgezocht dat ik goed met de metro tot redelijk vlakbij mijn hotel zou kunnen komen, maar had er niet aan gedacht dat ik hier niet meer in Europa zit en dus mijn Iphone niet als wandeltomtom kan gebruiken. Gelukkig weet elke Argentijn waar er een metro ingang is, dus dat kwam ook goed. Maar de grootste ellende moest nog komen. De metro in B.A. is goed vertakt maar erg oud en er waren soms meerdere lagen onder en boven elkaar. Lange gangen en wat het ergste was heel veel ellenlange trappen op en af….. Ik kan je verzekeren dat zoiets met koffer van 23 kg en eentje van 8 kg in combinatie met moe en warm geen pretje is. Viel me op dat er veel mannen waren die aanboden om mijn koffer trap op of af te dragen, zowel jongens in vrijetijdskleding, al dan niet met van die ongemakkelijk uitziende afgezakte jeans, tot zakenmensen in strak pak. Maar ik bedankte steeds, ik had zelf de keuze voor de metro gemaakt, was te gierig om geld uit te geven voor taxi en dus eigen schuld, dikke bult, sleep en zweet maar….. Leek me bovendien veiliger, ik zou te moe zijn om achter iemand aan te rennen die er met mijn koffer vandoor wilde gaan. Een stomme bijkomstigheid was dat ik wist dat ik naar de blauwe metrolijn moest zoeken, had echter niet gezien dat er een lichtblauwe en een donkerblauwe metrolijn was en uiteraard koos ik de verkeerde. Daardoor veel trappen op en af wat niet nodig was geweest. Maar uiteindelijk toch mijn uitstapstation bereikt. Bovengronds weer het probleem dat mijn wandeltomtom me niet kon helpen dus maar weer vragen. Er stond een groepje net uitziende mensen bij elkaar en daar gevraagd. Ongelooflijk, echt iedereen was supervriendelijk en ze probeerden me te vertellen hoeveel keer ik links en rechtsom moest, dat kon ik nooit onthouden. Ze waren het er wel allemaal over eens dat het niet ver was. Omdat ze snapten dat ik het niet kon onthouden raadden ze me aan een taxi te nemen, maar toen ze eenmaal doorhadden dat ik alleen dollars bij me had hielden ze even onderling een vergadering in Spaans dialect en daarna hield een jong meisje een taxi aan en brabbelde wat in het Spaans met de chauffeur en gaf hem wat papieren pesos, geen idee hoeveel. Taxi was betaald en ik kon weg. Ik was te verbouwereerd om tegen te stribbelen….. Het was een taxi van het vertrouwde taxibedrijf in B.A. dus voelde het wel veilig. Vijf straten met taxi gezigzagd en daar was het hotel !! En inderdaad hoefde niks te betalen.

Bij hotel eerst gevraagd hoe ik kon betalen, dat kon in dollars of in pesos, niet met creditcard, bankcard of euro’s. Had niet dusdanig papiergeld in US dollars dat ik gepast kon betalen. Gaf dus 10 dollar te veel en hoopte een biljet van 10 dollar terug te krijgen. Maar die had de receptionist niet. Kreeg mijn 20 biljet terug met de mededeling dat ik die zelf moest wisselen en dan morgen of overmorgen nog even 10 dollar bij de receptie afgeven. Hotel was voor de prijs die ik ervoor betaald heb prima, kreeg kamer met 5 bedden voor mij alleen, zou volgende dag naar een eenpersoons kamer kunnen verhuizen of daar blijven. Had hier in grote kamer ook eigen badkamer maar de douche was totaal niet afgeschermd, dus als je die gebruikt had was toilet, wasbak enz. alles kleddernat. Maar wel schoon, dus niks te klagen.

Voelde me na het zware werken met gesjouw op metrotrappen als een druipende onuitgewrongen vaatdoek, dus eerst maar onder de douche, dan schone kleding aan en ik was als herboren, weg vermoeidheid en hop de stad in. Eerst even met slecht werkend WiFi van hotel uitgezocht hoe ik moest lopen om weer bij metro te komen en daar foto van gemaakt, dan naar metro en olala wat een gemak om daar te dalen en omhoog te gaan zonder koffers ! Als eerste ben ik naar de plek gereisd waar ik de volgende dag een afspraak had met andere geocachers. Wilde niet het risico lopen dat ik het niet zou kunnen vinden en te laat zou komen. Was bij Retiro, een erg groot treinstation, en daar bij een Toren in een parkje vlak voor station. Dus gemakkelijk te vinden. Het was inmiddels donker geworden, dus even het treinstation bekeken, prachtig oud gebouw met nog veel authentieke elementen. Dan terug naar hotel, het was inmiddels 22.00 uur en ik had slaap nodig om de volgende dagen fris te kunnen zijn. Metro is overigens niet alleen een vervoermiddel daar, het is tevens het theater van de straatartiesten. In bijna elke metrorit kreeg je een voorstelling van muzikanten, acrobaten, toneel enz. En leuke ervan was dat ze daarna langsliepen met een open tas en niet om geld vroegen maar als iemand zijn hand opstak dan stonden ze daar even stil en kon die persoon geld in de open tas laten vallen. Niks opdringerig bedelen, voelde erg prettig. Soms was het voorspelbaar, iemand met een gitaar in zijn handen, of een jongeman op rolschaatsen (maakte salto's in het middenpad) maar soms ook niet, jongens in mooie pakken die een ruzie startten en met veel Spaans fel geratel als twee verliefden eindigden.

De metro moet vroeger mooi zijn geweest, bijna elk perron heeft giga grote muurschilderingen of soms mozaïeken. Maar er is bijna nooit onderhoud gepleegd dus het lekt overal water en murals zijn dus vaker een schilderij van allerlei kleuren van uitgelopen verf waarin je nauwelijks nog het origineel ervan kunt ontdekken. De perrons zelf blijven droog omdat men in het plafond plastic geribbelde platen heeft opgehangen die schuin aflopen naar het midden van de trainrails. Vind het wel een goede oplossing als je geen budget hebt om het beter te doen. Er zijn ook metro's waar wel onderhoud is gedaan en soms kom je prachtige schilderijen of mozaïeken tegen. 

Bij hotel teruggekomen zag ik een kleine supermarkt aan de overkant, daar wat fruit en water en frisdrank enz. gekocht en bij de kassa me verbazen hoe weinig ik moest betalen.

Hoopte in hotel mijn reislog te kunnen bijhouden maar WiFi was erg slecht hier. Kreeg met moeite het eerste verhaal geladen, dus foto’s moeten maar wachten tot ik in het chique hotel zit de nacht voordat ik naar het Zuiden vlieg.