18-11-2018 - Van Ushuaia naar cruiseschip

Zondag, 18 november 2018

Van Buenos Aires naar Ushuaia en naar het Cruiseschip.

Om 03.30 uur schrik ik wakker van de telefoon. De wekdienst van het hotel laat me weten dat ik over een uur bij de receptie klaar moet staan om naar het vliegveld gebracht te worden en dat er ontbijt klaar staat vanaf 04.00 uur. Zelf had ik de wekker gezet op 03.50 uur. Klets water in mijn gezicht, kleren aantrekken en de kamer uitlopen, daar heb ik niet zoveel tijd voor nodig. Grote koffer is al opgehaald en kleine koffer staat klaar. Dus ik draai me nog maar even om en blijf liggen tot de wekker gaat. Dan aankleden en naar de ontbijtzaal. Had ik gedacht in dit 5-sterren hotel een uitgebreid continentaal ontbijtbuffet aan te treffen, helaas, er was alleen koffie en thee en een soort van koffiekoeken. En veel gapende mensen ! Maar ik weet dat ik op het Cruiseschip elke dag een ontzettend uitgebreid ontbijtbuffet mag verwachten, dus wederom niets te klagen.

De rit naar het vliegveld was kort, dit is een nationaal vliegveld en is veel kleiner en dichterbij de stad dan het internationale vliegveld waar ik paar dagen geleden ben geland. Grote koffer is al door de organisatie ingecheckt, dus ik hoef alleen maar de groep na te lopen. Raar dat ik toch nog door de douane moest, van B.A. naar Ushuaia is immers nog steeds hetzelfde land, maar misschien had het te maken met dat ik vanuit Ushuaia doorga naar Antartica. Vliegtijd naar Ushuaia was ongeveer 3,5 uur en daar was ik echt aan het einde van de bewoonde wereld leek het. Er stond nog slechts een enkel klein vliegtuig en er was slechts een klein gebouwtje dat als aankomst- en vertrekhal en bagagedepot diende. Buiten aangekomen werd er gevraagd of ik in een bus met een Engelse of met een Duits sprekende gids wilde. Vervolgens werd er een bus aangewezen en werd je kleine koffer gelijk in het bagageruim van die bus geplaatst. Mooie touringscarbussen, alleen kon de gids mijn naam weer niet vinden op zijn lijst. Ik heb zelf ook even gecheckt en ik stond er inderdaad niet op, niet op de Engelse lijst en ook niet op de Duitse lijst Achteraf bleek dat ik in de verkeerde bus ben gestapt, dit was een excursiebus waarvoor je vooraf moest intekenen en waar je ook apart voor moest betalen.

Daarom stond ik ook niet op de lijst. Mijn bus zou rechtstreeks naar de kade gaan alwaar je dan gelijk kon inschepen en vervolgens de hele middag op de boot kon wachten tot het tijdstip van vertrek. Maar ja, weet ik veel? Niemand liet het woord excursie vallen en ze vroegen alleen of ik Duits of Engels sprekend was….. Geen idee of ik hier achteraf nog een rekening voor ga krijgen, dat zie ik dan wel weer.

Nu heb ik een prachtige (waarschijnlijk gratis) excursie meegemaakt naar het National Park Tierra del Fuego met een zeer goed verstaanbare gids (geen moeilijke Engelse woorden, heel begrijpelijk allemaal en erg interessant). Er waren in dit park alleen maar zogenaamde dirt-roads (onverhard) en als er een tegenligger aankwam moest de bus erg voorzichtig langs de afgrond of waterkant rijden. Op een paar plekken konden we eruit voor een kleine wandeling naar een interessante plek en/of mooi uitzichtpunt. Verdwalen was niet mogelijk, je liep over een soort houten vlonderpad of anderszins duidelijk voetpad. Er was zelfs een speciaal vlonderpad aangelegd voor rolstoelers (daar kwamen geen trappetjes in voor, op de andere vlonderpaden waren veel opstapjes van 2-3 treden). Ergens halverwege de excursie kregen we in een klein museum/tentoonstellingsgebouw een lunchpakket aangeboden.

Leuke afsluiter was het bezoek aan een officieel postkantoor, gevestigd in een kleine schuur van ijzeren golfplaten, gebouwd op een korte pier in een van de meren. Verder was daar helemaal niks, Behalve het museum/tentoonstellingsgebouw een paar km verderop waren er nergens gebouwen, dus dit schuurtje was heel apart om hier aan te treffen. De voorkant zal totaal volgeplakt met stickers van steden uit de gehele wereld, of over sport of reclame. Jammer dat mijn Oranje voetbalstickers in de grote koffer zaten. Die had ik destijds gekocht om uit te delen tijdens mijn treinreis van Moscow naar Vladivostok, maar dat is er toen niet van gekomen. Had ik nu mooi hier kunnen plakken, op het einde van de wereld! Binnenin het schuurtje verkocht men ansichtkaarten en postzegels. Maar bij navraag kreeg ik ook hier te horen dat er voor ansichtkaarten naar Europa niet genoeg ruimte was voor postzegels dus dan kreeg je alleen een stempel. Hier dan toch maar een kaart naar mijn lieve buurvrouw van 91 jaar gestuurd. Je kon hier ook een stempel in je paspoort laten zetten dat je op het einde van de wereld was geweest, dat heb ik uiteraard ook laten doen. De excursie eindigde in Ushaia waar nog even voor een foto’s werd gestopt bij de naam van de stad, dan door naar de kade waar onze boot op ons wachtte. Gelijk de boot op, geen tijd om nog even het dorp in te gaan. Inchecken ging erg vlot en ik was al snel op mijn eigen kamertje, grote koffer stond me daar al op te wachten. Prima geregeld! Natuurlijk was mijn binnenhut (geen ramen) perfect voor deze reis. Als ik uit het raam wil kijken ga ik wel naar een van de panorama dekken, Daar kun je de hele dag zittend in comfortabele stoelen en door giga grote ramen naar buiten kijken. Natuurlijk was mijn hut bedoeld voor 2 personen, dus ik heb veel kastruimte en in de hut zelf ook veel bewegingsruimte omdat een van de bedden continue omhoog geklapt kan blijven. Het bed waarin ik slaap kun je overdag omklappen tot een zitbank, dus overdag is er geen enkel bed zichtbaar en heb ik veel bewegingsruimte. Ruimte badkamer met natuurlijk dikke zachte handdoelen, ook alles in tweevoud. Omdat ik al eerder met Hurtigruten gereisd heb (Noorderlicht in Noorwegen) stond er als soort van -Welkom terug- een fruitschaal en wat chocolaatjes op tafel.

Er werd eerst een verplichte veiligheidsoefening gehouden en iedereen moest ook nog door de medische administratiemolen. Dat duurde langer dan het inchecken op zich. Er zaten op meerdere plekken mensen de medische verklaringen in te nemen. Die moest je vooraf invullen en er moest ook een doktersverklaring bij. Bij de meeste gasten voor me werd er van alles over die lijsten gevraagd, maar toen ik eenmaal aan de beurt was, kon ik gelijk doorlopen. Op mijn vraag waarom men mij niets vroeg of vertelde kreeg ik als antwoord omdat ik een van de weinigen was die totaal geen medicijnen mee had. De gemiddelde leeftijd van de gasten was van pensioengerechtigde leeftijd en ouder, dus begrijpelijk dat de meesten wel iets van dagelijkse medicatie moeten innemen.

Daarna was het tijd om wat te eten. Normaliter is er ‘s avonds een diner waarbij je een vaste tafel krijg aangewezen voor de rest van de reis (alleen voor de diners) maar voor deze aankomstavond was er een buffet en had je geen vaste zitplaats. Ongelooflijk groot aanbod van vis en zeevruchten, ook veel pasta en rijstgerechten en uiteraard ook (maar minder) vlees en zelfs vegetarische gerechten. Aparte afdeling met vele soorten kaas en toetjes. Absoluut zeker dat ik minstens 10 kg ga aankomen tijdens deze reis…..

Nadat ik voornamelijk gesnoept had van garnalen, kreeften, diverse soorten kaas/fruit en toetjes terug naar mijn hut en naar bed. Van 04.00 uur tot 22.30 uur was een lange dag, lekker slapen en morgen de boot verkennen.